Joël Piroe, inmiddels topscorer in de Championship en op weg naar de Premier League, kijkt met gemengde gevoelens terug op zijn tijd bij Feyenoord. De spits van Leeds United werd in zijn jeugd weggestuurd uit Rotterdam — ondanks een indrukwekkend doelpuntenaantal — vanwege een administratieve kwestie rond zijn schoolkeuze. “Ik begreep het niet,” zegt hij nu, jaren later.
In de podcast Matchday van Broederliefde blikt Piroe openhartig terug op het opmerkelijke einde van zijn Feyenoord-tijd. “Mijn ouders vonden school belangrijk en we hadden gevraagd of ik naar een andere school mocht. Dat kon eerst wel, toen ineens niet meer.” Het gevolg: exit Piroe, ondanks een doelpuntenoogst waar menig jeugdtrainer van zou gaan watertanden.
“Ik scoorde dat seizoen 45 keer”
Piroe, destijds pas dertien jaar oud, kwam in 2013 over van NEC. In Rotterdam voelde hij zich al snel thuis en liet hij zijn klasse zien op het veld. “Ik maakte dat seizoen iets van 45 goals,” herinnert hij zich. “Maar daarna was het gewoon klaar. Toen was het verhaal Feyenoord helaas afgelopen.”
De reden voor zijn vertrek had dus niets te maken met zijn sportieve prestaties, maar alles met het feit dat Feyenoord geen oplossing kon of wilde vinden voor de onderwijswens van het gezin-Piroe. Dat zorgt nog steeds voor verbazing bij de spits: “Ik vond het gek, maar je accepteert het als kind.”
Omweg via PSV, Swansea en Leeds
Na zijn vertrek uit Rotterdam trok Piroe naar PSV, waar hij uiteindelijk de stap naar het eerste elftal wist te zetten. In veertien wedstrijden voor de Eindhovenaren was hij drie keer trefzeker. Zijn definitieve doorbraak volgde echter pas in Engeland. Via Swansea City belandde hij bij Leeds United, waar hij afgelopen seizoen met negentien doelpunten de club naar het Championship-kampioenschap leidde.
Volgend seizoen wacht de Premier League — een podium waar Piroe eindelijk zijn naam definitief wil vestigen. Feyenoord zal het moeten doen met de wetenschap dat ze ooit een 13-jarige goalmachine lieten gaan om redenen die weinig met voetbal te maken hadden.
Feyenoord-talent dat nooit de kans kreeg
De terugblik van Piroe is tekenend voor hoe snel talent kan wegglippen. Zijn verhaal past in een rijtje van jonge spelers die bij topclubs afvielen om ogenschijnlijk randzaken, maar elders alsnog opbloeiden. Dat het bij Piroe niet aan het scorend vermogen lag, is duidelijk: van jeugdcomplex tot Championship, zijn neus voor goals is altijd gebleven.
De club uit Rotterdam hoeft zich vandaag niet te schamen, maar het roept wél de vraag op: hoeveel andere ‘Piroe’s’ zijn er intussen stilletjes vertrokken, zonder dat we het echt doorhadden?
Geef een reactie