Nederland won dinsdagavond met 8-0 van Malta, een score die op papier weinig vragen oproept. Toch zorgde de avond in Groningen voor gemengde gevoelens — en niet alleen door een fluitconcert richting Wout Weghorst. Bondscoach Ronald Koeman kreeg lof én kritiek van Valentijn Driessen, terwijl het thuispubliek met cynisme reageerde op een invaller die bij voorbaat al niet welkom leek.
Gas erop, ook bij 6-0
De cijfers logen niet: Oranje overklaste Malta op alle fronten. Maar wat vooral opviel, was de intensiteit waarmee het Nederlands elftal bleef voetballen. Geen verslapping, geen gemakzucht. Denzel Dumfries bleef opkomen alsof het 0-0 stond, Micky van de Ven denderde onvermoeibaar door langs de lijn, en aanvoerder Virgil van Dijk coachte alsof er nog iets op het spel stond.
Valentijn Driessen, doorgaans scherp van tong, stak zijn waardering niet onder stoelen of banken. “Zelfs bij balverlies hield niemand zijn benen stil om Mark Flekken een tweede clean sheet te gunnen,” schreef hij. Koeman had zijn ploeg gemotiveerd, en dat werd zichtbaar beloond op het veld.
Koeman als leider — met een blinde vlek?
Driessen prees het leiderschap van Koeman, met name zijn relatie met Van Dijk. Maar de journalist spaarde hem niet volledig. De bondscoach had volgens hem een uitgelezen kans laten liggen om jonge spelers speelminuten te geven. “De zwakste tegenstander van de poule was perfect geweest voor jongens als Sem Steijn of Mexx Meerdink,” stelde hij. Ook doelman Nick Olij kreeg nul speelminuten.
Het verwijt: Koeman durft niet te vernieuwen. “Halsstarrig conservatisme”, noemt Driessen het. Een terugkerend patroon, dat volgens hem op termijn problematisch wordt voor Oranje.
Memphis rechtvaardigt het vertrouwen
Tegenover dat conservatisme stond Memphis Depay. De spits kreeg opnieuw het vertrouwen van Koeman en beloonde dat met doelpunten. Inmiddels staat hij op gelijke hoogte met Robin van Persie als topscorer aller tijden voor Oranje. Voor Koeman een bewijs dat vasthouden aan ervaren spelers óók zijn vruchten kan afwerpen.
Weghorst en het fluitconcert van Groningen
Maar waar Memphis werd toegejuicht, was het ontvangst voor Wout Weghorst ronduit kil. De 45-voudig international viel in bij een 4-0 voorsprong en werd getrakteerd op boegeroep vanuit de tribunes van de Euroborg. Alsof dat nog niet pijnlijk genoeg was, gleed hij bij zijn eerste actie knullig uit — en werd prompt uitgelachen.
Niet iedereen begreep de vijandigheid, maar het sentiment zat diep. Hans Kraay jr. wees in de voorbeschouwing al op de publieke afkeer van Weghorst. “Ik ben fan van hem, maar dat mag je in Nederland bijna niet zeggen,” klonk het bij ESPN.
Vernieuwing blijft uit — en dat voelt men
Hoewel Koeman deze interlandperiode als succesvol kan bijschrijven, blijft de roep om vernieuwing klinken. Tegen een tegenstander als Malta, in een wedstrijd zonder risico’s, was er ruimte voor jonge debutanten. Maar die kwam er niet. En zolang het bondscoachschap van Koeman blijft draaien om het bekende, zal de discussie over zijn gebrek aan durf blijven opspelen — zelfs bij een uitslag van 8-0.
Weghorst voelde de kou het hardst. Niet van het weer, maar van zijn eigen achterban. En dat is misschien wel het duidelijkste signaal van de avond.
Geef een reactie