Max Verstappen zit gevangen in een spagaat. Enerzijds wil hij zich uitspreken over de straffen die hem opgelegd worden, anderzijds is hij gebonden aan de zwijgplicht die de FIA hem en zijn collega’s oplegt. Na de recente Grand Prix van Barcelona, waarin hij werd bestraft voor een incident met George Russell, sprak de Nederlander met opvallend ingehouden woede. De frustratie is voelbaar, maar de woorden blijven diplomatiek – uit angst voor nieuwe straffen.
Een straf die pijn deed – en niet alleen sportief
Tien seconden tijdstraf, vier strafpunten op zijn licentie. Dat kreeg Verstappen aan zijn broek na zijn crash met George Russell in de slotfase van de race. Wat hem het meest stoorde? Niet de straf op zich, maar het feit dat hij er niets over mag zeggen. “Ik hoef er niets over te zeggen. Het maakt toch niets uit, we kunnen nergens kritisch over zijn,” beet hij de pers toe, met een blik die boekdelen sprak.
Volgens Verstappen is er onder het bewind van FIA-president Mohammed Ben Sulayem nauwelijks ruimte voor kritiek. De regels rondom publieke uitlatingen zijn zo streng geworden dat zelfs een milde opmerking als opruiend kan worden bestempeld. De viervoudig wereldkampioen voelt zich naar eigen zeggen ‘monddood’ gemaakt.
Verstappen: “Het is gewoon onmogelijk om vrijuit te praten”
De toon is niet nieuw. Eerder dit seizoen, na de race in Saoedi-Arabië, zinspeelde Verstappen al op zijn onvrede over de manier waarop de FIA met kritiek omgaat. “Ik weet dat ik hier niet mag vloeken, maar je mag ook niet kritisch zijn. Of het nu gaat om veiligheid, schade of een beslissing van de stewards – alles ligt gevoelig,” zei hij toen. “Het is gewoon onmogelijk om vrijuit te praten.”
De Nederlander lijkt te verwijzen naar een veranderend klimaat in de Formule 1, waarin sportieve inhoud steeds vaker ondergeschikt raakt aan bestuurlijke controle. Waar coureurs vroeger nog met vuur en emotie hun mening gaven, worden die uitspattingen nu afgestraft met boetes of disciplinaire maatregelen.
De crash met Russell: “We hadden geen banden meer over”
Over het incident zelf, waarin George Russell hem in de slotfase passeerde na een herstart, bleef Verstappen summier. “In de laatste bocht had ik een groot moment. De harde banden hadden geen grip meer, dat was echt pijnlijk,” legde hij uit. “Achteraf gezien hadden we misschien beter niet kunnen stoppen. Maar ja, dat is achteraf praten.”
De strategische keuze van Red Bull om Verstappen op een driestopper te zetten leek aanvankelijk succesvol, maar werd uiteindelijk tenietgedaan door een late safety car. Die verplichte extra stop kostte hem niet alleen tijd, maar ook zijn race-ritme – én de grip die nodig was om zijn positie te verdedigen.
Een coureur op drift, gevangen in stilte
Wat resteert is een coureur die zijn sport op het allerhoogste niveau bedrijft, maar die steeds minder mag zeggen over de beslissingen die zijn prestaties beïnvloeden. Verstappen toont zich gefrustreerd, maar ook gelaten. Niet uit onverschilligheid, maar omdat hij weet dat openlijk verzet hem duur kan komen te staan.
“Het heeft geen zin om het uit te leggen,” zei hij aan het eind van het interview. Een zinnetje dat boekdelen spreekt. Verstappen weet dat het huidige Formule 1-klimaat weinig ruimte laat voor afwijkende geluiden. En zolang de FIA blijft vasthouden aan haar strakke lijn, blijft zelfs een meervoudig wereldkampioen gedwongen tot stilte.
Of dat houdbaar is op de lange termijn? De vraag is niet óf Verstappen zich weer uitspreekt – maar wanneer.
Geef een reactie