Silverstone was voor Charles Leclerc meer dan een tegenvaller. Het werd een weekend waarin alles misging — van kwalificatie tot race — en waarin de frustratie over de boordradio klonk als het begin van een grotere crisis. “Dat was echt belachelijk slecht van mij,” foeterde hij. Maar het probleem lijkt groter dan een slechte dag.
Zelfkritiek en stilstand
Leclerc, 27 jaar en al jaren gezien als het kroonjuweel van Ferrari, vervloekte zichzelf maar liefst zeven keer tijdens de kwalificatie. Hij werd uiteindelijk veertiende in de race, op bijna een ronde achterstand. Het contrast met Lewis Hamilton, die zich gestaag naar voren werkt, was pijnlijk. Ondanks een matige seizoensstart is de Brit nog maar 16 punten verwijderd van Leclerc in het klassement.
De boordradio tussen Leclerc en zijn engineer bracht meer aan het licht dan alleen onvrede. “Je verliest overal een beetje,” kreeg hij te horen, tot zijn verbijstering. “Hoe kan dat nou? Die neem ik toch al vol gas?” klonk het. Leclerc is het gevoel met zijn Ferrari aan het kwijtraken. En Ferrari lijkt tegelijk zijn leidende rol te heroverwegen.
Interne machtsverschuiving?
Bij Ferrari groeit de overtuiging dat Hamilton, 39 jaar inmiddels, de SF-25 beter begint te begrijpen dan Leclerc. Jerome D’Ambrosio, rechterhand van teambaas Vasseur, liet doorschemeren dat Hamiltons aanpassing aan het onstabiele karakter van de achterkant van de wagen indrukwekkend is. Leclerc accepteert dat karakter al jaren, maar lijkt er geen voordeel meer uit te halen.
Het is een situatie die akelig doet denken aan Jean Alesi: de flamboyante Fransman die ooit de belofte van Ferrari was, maar door verkeerde keuzes en een zwalkend team slechts één Grand Prix wist te winnen. Leclerc zit nu op acht overwinningen — geen schande, maar ook geen erelijst die past bij zijn talent of verwachtingen.
Vervaagt het leiderschap?
Leclerc is nog altijd geliefd bij de tifosi en wordt gesteund door de Agnelli-familie, maar dat sentiment begint steeds minder gewicht te hebben op het asfalt. De man die Ferrari na Vettel naar nieuwe hoogtes moest brengen, lijkt zichzelf steeds vaker terug te vinden in een rol als bijrijder.
Hij debuteerde als talentvolle rookie in 2018, vocht in de karts met Verstappen op gelijke voet, en leek bestemd voor wereldtitels. Maar waar Verstappen doorstoomde, staat Leclerc stil. De hoop op een Ferrari-tijdperk met hem als aanvoerder vervaagt.
Als Leclerc geen antwoord vindt, geen herstart weet te forceren, dreigt hij de geschiedenis in te gaan als een man van verloren potentieel. Een sierlijke coureur, een liefhebber, een stylist — maar zonder de cijfers die bij zijn klasse horen.
Geef een reactie