George Russell heeft in een interview voor opschudding gezorgd met uitspraken over het verschil tussen de Formule 1 van vroeger en nu. In gesprek met Motorsport-Total.com haalt de Mercedes-coureur uit naar het beeld dat fans van coureurs hebben – en noemt hij expliciet Kimi Raikkonen als voorbeeld van iemand die vandaag de dag mogelijk niet meer geaccepteerd zou worden.
‘Kimi zou nu niet werken’
Russell, inmiddels 27 en bezig aan zijn vierde seizoen bij Mercedes, stond stil bij het veranderde verwachtingspatroon dat rust op Formule 1-coureurs. “Kimi Raikkonen was zo’n ongelooflijke persoonlijkheid,” zegt hij. “Maar stel dat hij vandaag als 18-jarige zijn debuut zou maken. Dan zouden mensen zich eraan storen dat hij geen social media gebruikt en afstandelijk is. Dat is de realiteit waarin wij nu leven.”
Het zijn woorden die in Finland hard aankomen. Kranten als Iltalehti en Ilta Sanomat reageren fel. Raikkonen is er nog altijd een nationale held. Zijn zwijgzame imago, droge humor en weigering om zich aan te passen aan mediacodes zijn onderdeel van zijn cultstatus. De suggestie dat dit anno 2025 niet meer zou werken, wordt opgevat als een directe uithaal – bewust of niet.
Russell: “Ik speel ook gewoon een rol”
Toch was het gesprek van Russell breder dan alleen Raikkonen. Hij kaartte het bredere probleem aan van imago en authenticiteit in het digitale tijdperk. “Om eerlijk te zijn: ik laat niemand zien wie ik écht ben. Wat je op social media ziet, is nooit de realiteit. Iedereen probeert daar gewoon de beste versie van zichzelf te tonen.”
Russell beschrijft een wereld waarin sporters voortdurend onder het vergrootglas liggen, en waar het haast onmogelijk is om kwetsbaarheid te tonen zonder daar op afgerekend te worden. “Je kunt niet bijten in de hand die je voedt,” zegt hij. “Sponsors betalen ons salaris. Fans houden de sport draaiende. Dat vraagt om een bepaalde mate van toegankelijkheid, maar het blijft een rol.”
Imago of identiteit?
De woorden van Russell leggen de vinger op de zere plek in de moderne Formule 1. Coureurs zijn niet alleen sporters, maar ook influencers, merkambassadeurs en publiekslievelingen – of ze dat nou willen of niet. De pure, afstandelijke coureur van twintig jaar geleden lijkt in het huidige medialandschap bijna ondenkbaar. Maar dat roept ook vragen op: hoeveel van de ‘persoonlijkheid’ van een coureur is echt?
Finland op de kast
In Finland blijven de reacties emotioneel. Raikkonen is er nog steeds meer dan alleen een voormalig wereldkampioen; hij is een fenomeen. Zijn beroemde “Leave me alone, I know what I’m doing” leeft voort als symbool van compromisloze coolheid. Dat Russell juist deze legende aanhaalt om het gebrek aan authenticiteit te bespreken, wordt daar niet gewaardeerd.
Toch zit er in zijn woorden ook een onderliggende frustratie. Russell lijkt te worstelen met de balans tussen sport en schijn. Tussen wie hij is en wie hij moet zijn voor de buitenwereld. Het masker mag dan passen bij het tijdperk waarin hij rijdt, het knelt soms wel.
Slotakkoord
Of zijn uitspraken nou als aanval bedoeld waren of niet – Russell heeft iets blootgelegd waar meer coureurs mee worstelen. De sport is sneller en technischer dan ooit, maar ook berekender, meer geregisseerd. In die context is de afstandelijkheid van Raikkonen haast revolutionair te noemen. Misschien is dat wel precies waarom hij zo gemist wordt.
Geef een reactie