René van der Gijp, doorgaans de man van nuchtere analyses en grappen met een knipoog, liet zich in zijn podcast van een andere kant zien. In “Zolang Het Leuk Is” blikte hij terug op een incident dat diepe indruk maakte: een motorongeluk dat hij van dichtbij meemaakte, samen met zijn vriendin Minouche en haar dochter. Het voorval zette hem aan het denken over instinct, angst en de onverwachte kant van mensen in crisismomenten.
Een flits van chaos op een gewone dag
Het ongeluk gebeurde plotseling. Van der Gijp reed, Minouche en haar dochter zaten naast hem. Een motorrijder voor hen gaf gas, raakte een stilstaande auto, en vloog met een klap door de lucht. “Ik schrok me kapot,” aldus Van der Gijp. Het beeld van het lichaam dat over het asfalt vloog, achtervolgde hem nog dagen.
Reflex zonder twijfel: Minouche grijpt in
Terwijl hij zelf probeerde te bevatten wat hij net had gezien, sprongen zijn vriendin en haar dochter instinctief de auto uit om te helpen. Geen moment van aarzeling. “Zij hadden echt totaal geen angst,” zei Van der Gijp zichtbaar onder de indruk. Zelf voelde hij de terughoudendheid, het instinct om eerst na te denken. Die tegenstelling liet hem niet los.
Onbeschermd en kwetsbaar
Wat hem ook raakte, was de kwetsbaarheid van de motorrijder. Geen helm, geen beschermende kleding. Alleen een trui en blote kniën. “Een harde klap op het asfalt, en niks om die klap op te vangen,” vatte hij het beeld samen. Het riep bij hem de vraag op of het wel verstandig was dat zijn geliefden er zo snel op afgingen.
Schokkende onverschilligheid langs de kant
Wat hem echter het meest frustreerde, was de reactie van omstanders. In plaats van hulp aan te bieden, vroegen ze of hun auto geraakt was. “Er ligt een jongen op straat, en zij maken zich druk om een kras op hun bumper. Echt triest,” aldus Van der Gijp. Het incident legde volgens hem een pijnlijke maatschappelijke reflex bloot: materieel belang boven menselijk leed.
Held of toeschouwer?
De gebeurtenis bleef aan hem knagen. Niet omdat hij niet hielp, maar omdat hij geconfronteerd werd met zijn eigen twijfel. “Je denkt dat je weet hoe je reageert, maar als het echt gebeurt, is alles anders,” gaf hij toe. Hij voelde bewondering voor Minouche, maar ook een ongemakkelijk besef over zijn eigen afwachtende houding.
Levenslessen op de snelweg
Het verhaal van Van der Gijp is er een dat verder gaat dan een verkeersincident. Het raakt aan een fundamentelere vraag: wat doe je als het erop aankomt? Spring je in, of blijf je zitten? Denk je aan een ander, of eerst aan jezelf? Voor Van der Gijp was het een confronterend moment van zelfreflectie. Geen heldenverhaal, geen tv-vermaak, maar een rauwe les in menselijkheid.
En voor wie denkt dat het hem of haar nooit zal overkomen: verkeer is onvoorspelbaar. Vandaag kijk je rustig vooruit, morgen kijk je een ramp in de ogen. De vraag is dan: ben je klaar om te handelen?
Geef een reactie